در دنيايي كه بشر امروز با وجود اين همه امكانات مدرن تكنولوژي و اختراعات و ارتباطات زندگي مي كند، متأسفانه افسردگي، ترس،يشي و پاكي، لطافت وخيرخواهي مي باشد كه گذشتگان كليه اين صفات را داشته اند. اضطراب، وسواس وبدبيني در بين افراد جامعه گسترش يافته و آرامش وكاميابي جاي خود را به ناآرامي، ناكامي، تنش و بدخلقي داده است. انسانهاي ديروز كه در دنياي سنتي نه چندان دور در شهرها و روستاها يا امكانات ضعيف وناچيز اوليه زندگي مي كردند، روحي شاد، دلي پرنشاط و اميدي وافر به زندگي و خانواده داشته و به دور از هر نوع دغدغه و نگراني سايه سار خانواده، كودكان، نوجوانان وجوانان خود بوده اند. آدم هاي گذشته با سكونت در خانه هاي محقر وكوچك و در ساختمانهاي ساده و تاريك وكم نور با غذاي ساده و مختصر كه معمولاً با زحمت خودشان تهيه شده بود مانند نان، پنير، كره وماست؛ با روحي شاد ودلي آرام و با عشق و صميميت با يكديگر زندگي مي كرده وهميشه از حال هم خبر داشتند و روح همكاري، حميّت وهمدلي در وجود آنان متجلي بوده است. در حالي كه امروزه با وجود خوراكي هاي گوناگون، سفره هاي رنگين تر، غذاهاي متنوع، خانه هاي مجلل، باشكوه و امكانات رفاهي مدرن و پيشرفته روح فرح و شادماني و نشاط و همدردي در بين مرفه ترين و ثروتمندترين افرادجامعه نيز مرده است. مشكل كجاست كه انسان امروز با اين همه امكانات فردي و اجتماعي راه خود را گم نموده و دچار فلاكت، دل مردگي و رفتارهاي غير طبيعي شده و به رفتارهاي خلاف وغير معقول از قبيل لبخندهاي مصنوعي، گفتگوهاي بي روح، ديد و بازديدهاي حسادت گونه، تعارفات خشك و خالي و بي معني، كم صبري و ناسازگاري هاي اجتماعي رو آورده وعكس العمل اينگونه رفتارها، ناهنجاري هايي مانند قانع نبودن در زندگي، طمع، غيبت ودروغ، افترا و تهمت ،بدبيني وبي اعتمادي نسبت به يكديگر گشته است و رويكرد اينگونه ناسازگاريها موجب گرديده است گروهي نفاق را صداقت، توهين را صراحت، دروغ را درايت، تهمت را شجاعت وشعار را بصيرت بدانند. پس با توجه به موارد فوق شايد بتوان اذعان نمود آنچه هنوز لذت واقعي و آرامش درون را به همراه دارد ، قناعت وسادگي، بي آلا