حجت الاسلام پناهيان اظهار داشت: فلسفه نماز را به كودكان ياد بدهيد تا بدانند چرا بايد در مقابل پروردگار با ادب باشند، كم كم ادب او را زيبا تصوير كنيد به گونه اي كه ادب كردن براي او خوشايند شود، با اين سير آرام آرام به آنكه ادب مي‌گذارد علاقه‌مند خواهد شد.

به گزارش خبرگزاري رسا، حجت الاسلام عليرضا پناهيان، استاد حوزه علميه قم در برنامه سمت خدا كه از شبكه سوم سيما پخش مي‌شود با اشاره به آثار نماز در زندگي انسان گفت: نماز خواندن اگر بخاطر ترس از خدا هم باشد صحيح است، همين كه شخص ايمان دارد و اطاعت مي كند، اين باعث تكامل او مي شود، كم كم محبتي پيدا مي‌كند كه بر ترس او غلبه خواهد كرد و ترس ديگري پيدا مي‌كند كه مبادا دل خداي عزيزش را برنجاند. پس ترس باعث تقويت ايمان فرد مي‌شود و اين ترس از شكلي به شكل ديگر تبديل مي شود و از بين نمي‌رود.

وي افزود: منطق نماز، منطق ادب است هر كس از اين ادب لذت ببرد بسيار عالي‌ است، ولي اگر كسي بگويد نماز نمي‌خوانم چون لذت نمي برم بايد منطق نمازش را تغيير دهد. گاهي فرد به خودي خود از نماز خواندن لذت مي‌برد ولي گاهي لذت نمي برد به چنين كساني چند جواب غلط داده مي شود؛ اول اينكه به آنها تلقين مي شود كه تو از نماز لذت مي بري و خودت متوجه نيستي. دوم اين كه مي‌گويند تو بيماري چون لذت نماز يك امر طبيعي است و بيماري روحي تو باعث مي شود كه آن را درك نكني و سومين جواب غلط اين است كه بگوييم اگر لذت نمي بري نماز نخوان تا وقتي از آن لذت ببري.

كارشناس مسائل ديني ادامه داد: وجوب نماز منوط به لذت بردن نيست يعني نمازي كه با تلخي همراه است را هم بايد خواند. آنچه دراين جا مهم است اين كه خدا نماز تلخ را هم واجب كرده است. ممكن است بگوييد مگر نه اينكه رابطه با خدا بايد زيبا باشد، پاسخ اين است كه فلسفه نماز ادب در مقابل مقام ربوبيت است. ادب يعني در برابر عظمت پرودگار رفتاري انجام دهيم كه همراه با نظم و تواضع باشد. در نماز دوست داشتن خدا واجب نيست بلكه يك حسن در نماز به شمار مي‌رود يعني اگر محبت باشد بهتر است. مثل اينكه در وجوب حج استطاعت شرط است و علاقه شرط نيست. بنابراين نماز مشروط به عشق پرودگار نيست و نماز را گرچه تلخ باشد بايد خواند.

وي خاطرنشان كرد: نماز خواندن اولا و بالذات براي خروج تكبر از دلهاي ماست كه در خطبه حضرت زهرا به آن اشاره شده است. نماز براي عاشق خدا شدن نيست براي برداشتن تكبر است و اين مسئله عادتا با تلخي همراه است.

كودكان را چونه نمازخوان كنيم
حجت الاسلام پناهيان اظهار داشت: فلسفه نماز را به كودكان ياد بدهيد تا بدانند چرا بايد در مقابل پروردگار با ادب باشند، كم كم ادب او را زيبا تصوير كنيد به گونه اي كه ادب كردن براي او خوشايند شود، با اين سير آرام آرام به آنكه ادب مي‌گذارد علاقه‌مند خواهد شد.

وي با اشاره به اين كه ادب بايد به صورت مطلق به كودك آموزش داده شود، گفت: به كودك ياد دهيد بخاطر اينكه فردي را دوست دارد نبايد به او احترام بگذارد، بلكه بايد با همه مودب باشد چه به او علاقه داشته باشد چه نداشته باشد، اين بخاطر اين است كه خدادوستي او فقط بخاطر نعمت‌هاي الهي نباشد بلكه در ناملايمات زندگي هم ادب او نسبت به خدا از بين نرود.

استاد مركز تخصصي تبليغ حوزه افزود: خوف از مقام ربوبي منافاتي با علاقه به او ندارد چه آنكه اين خوف نيز گوشه اي از عشق به پرودگار است. نماز، ايستادن مودبانه دارد، كسي كه ادب را رعايت نمي كند از خدا نمي‌ترسد، اين ترس، ترس قشنگي است. براي انتقال «خوف از خدا» از كلمات زيبا استفاده كنيد، عظمت را در كنار شكوه خدا بگذاريد.

استفاده از عنصر ادب در تربيت ديني كودك
وي خاطر نشان كرد: آنچه بايد كودك را سر سجاده نگه دارد ادب است اگرچه تلخ باشد، اگر اين تلخي به شيريني و محبت الهي مبدل شود چه بهتر. ثمره ادب محبت است انسان با ادب با همه خوش برخورد است اگرچه مخاطبش مورد علاقه او هم نباشد ولي شيريني ادب در كام او خواهد بود و همين شيريني باعث مي شود كه با همه با ادب رفتار كند.

حجت الاسلام پناهيان گفت: كسي كه فلسفه ادب را در زندگي درك نكرده عبادت براي او دشوار است ولي كسي كه درك كرده و از هفت سالگي به ادب در برابر مقام بالاتر عادت كرده باشد عبادت براي او نه تنها سخت نيست بلكه به آن علاقه مند خواهد شد. از هفت سالگي شكوه ادب را به او نشان دهيد، نماز خواندن را ادب كردن در خانه خدا بدانيد و با شيريني، نظم و ادب را براي او زيبا جلوه دهيد. بچه ها ذاتا به نظم و ادب كردن علاقه دارند همانطور كه به رژه افراد نظامي علاقه نشان مي دهند.

وي ببان داشت: محبت خدا را در دل كودك بيندازيد، اين عمل باعث مي شود كه ادب را به صورت مضاعف رعايت كند. ادب مي كند چون خدا را دوست دارد و از ادب كردن در مقابل آن كه دوست دارد لذت مي برد. و اگر دوست هم نداشته باشد ادب كردن براي او لذت بخش خواهد بود.

نقش مادر در تربيت فرزند
استاد حوزه علميه در پاسخ به اين سوال كه چرا مسائل تربيتي بيشتر براي مادران گفته مي شود، اظهار داشت: اين مسائل براي مادران گفته مي شود چون آنها توانايي بيشتري براي تربيت دارند، بيشتر با فرزندان سر و كار دارند.

وي به نقش مادري و همسري بانوان اشاره كرد و گفت: به اين مسئله با وجود اهميت آن نگاه جدي نشده است و با توجه به مهم بودن نقش مادري در جامعه و درصد بالاي سوالات افراد در مورد تربيت فرزند، تاسيس رشته اي در اين باره در دانشگاه پيشنهاد داده شده است.

نقش پدر در تربيت فرزندان
حجت الاسلام پناهيان با اشاره به اين كه نقش پدر را در خانواده و در مساله تربيت فرزند، مادر هم نمي تواند پر كند، افزود: تماس بيشتر، رابطه عاطفي بيشتر و توان روحي مادر بيشتر از پدر است ، پس تاكيد بر نقش مادري و تقويت آن از اهميت بالايي دارد و نقش پدر در اين ميان ايجاد امكانات براي ايفاي نقش مادري و تقويت جايگاه مادري براي تاثير گذاري بيشتر است. در واقع پدر به عنوان يك حامي و تقويت كننده نقش مادري عمل مي‌كند.

وي ادامه داد: نقش پدر در تقويت عزت نفس در بچه ها و تقويت نقش هاي ويژه دختر و پسر حائز اهميت است. پدر در تقويت عملكرد پسرها در كارها و محبت به دخترها نقش بسيار بالايي دارد. در مجموع نقش پدر، بالا بردن سطح عقلانيت در خانواده است همانگونه كه مادر سطح عاطفي را در خانواده بالا مي‌برد و اين به معناي بي عاطفه بودن پدر و يا بي منطقي مادران نيست بلكه به معناي ايجاد توازن عقل و عاطفه در خانواده است.